Bir zamanlar bağışlayan bir ağaç vardı. Bir oğlan çocuğunu çok sevdi.
Çocuk her gün gelip oynardı,
dallarında sallanır, gölgesinde uyurdu.
Tüm yaz boyunca saatlerce gülerdi.
birbirlerini çok seviyorlardı, ağaç mutlu ve memnundu
Ama bir gün çocuk büyüdü ve geldi dedi ki;
Birşeyler alabilmem için bana biraz para verir misin ?
Ağaç:
-Benim param yok, dedi ağaç, sadece meyvelerim, dallarım ve yapraklarım var.
Ama benim elmalarımı al, çocuk, ve onları şehirde sat.
Çocuk yaptı, ağaç mutlu ve memnundu.
Yakın bir zaman sonra çocuk geldi ve ağaca dedi ki;
Ben artık bir erkeğim, yuvam olacak bir eve sahip olmalıyım.
Sana bir ev veremem dedi ağaç, benim evim ormanAma benim büyük dallarımı keserek kendine bir ev yapabilirsin.
Çocuk yaptı, ağaç mutlu ve memnundu.
Zaman geçti çocuk gözünde hüzünle geri geldi.
Hayatım çok boş, mutsuz, dedi çocuk, biraz heyecana ihtiyacım var.
Sana gövdem dışında verebileceğim hiçbir şey yok, kes onu
ve kendine bir kayık yaparak gez onunla.
Çocuk yaptı, ağaç mutlu ve memnundu.
Yıllar sonra çocuk geri geldi, ikisi de yaşlanmıştı
Eğer bir başka şey istiyorsan inan sana verebilecek
hiçbir şeyim kalmadı
Sana bir şeyler verebilmeyi inan çok isterdim, ama gerçekten sana verebileceğim hiçbir şeyim kalmadı.
Artık sadece yaşlı bir kütüğüm dedi ağaç.
Oğlan, benim artık hiçbir şeye ihtiyacım yok, sadece dinlenebileceğim huzurlu bir yer
diyerek fısıldadı bitkin bir gülümsemeyle.
İyi öyleyse dedi ağaç, yaşlı bir kütük bunu için çok iyidir.
Gel çocuk, gel ve dinlen biraz dedi ağaç.
Çocuk yaptı, ağaç mutlu ve memnundu.
Belki günümüz vahşi yaşantısına uygun değil ama:
Shel Silverstein’in bu öyküsü : Almadan vermeyi, karşılıksız olsa da sevmeyi, vermenin bir mutluluk sebebi olabileceğini anlatmakta.
.
Bence güzelde videosunun Türkçe olmasını isterdim
Süper
almadan veren bir tek anne babadır başka kimse yok en azından ben öyle birini tanımadım……..